Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για ένα Σύγχρονο Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα
Η «εν ψυχρώ» δολοφονία του 17χρονου Ναέλ από σφαίρα αστυνομικού στις 27 του Ιούνη στην εργατική περιοχή Ναντέρ του Παρισιού, επειδή δεν σταμάτησε σε έλεγχο τροχαίας, έγινε η αφορμή για να ξεσπάσει στη Γαλλία το προηγούμενο διάστημα ένα νέο μεγάλο κύμα μαζικών και οργισμένων διαδηλώσεων. Για 8 και πλέον μέρες η Γαλλία φλεγόταν, με τις συγκρούσεις διαδηλωτών – αστυνομίας να εξαπλώνονται σε όλη την επικράτεια της χώρας, λίγο μόνο χρονικό διάστημα μετά τις μεγαλειώδεις και πολύ μαχητικές απεργιακές διαδηλώσεις για το συνταξιοδοτικό που ψήφισε ο Μακρόν.
Η προσπάθεια επιβολής του δόγματος «νόμου – τάξης – ασφάλειας» στην Γαλλία, που προωθείται εδώ και πολλά χρόνια και από όλες τις κυβερνήσεις, είναι αυτή που οδήγησε στη δολοφονία του 17χρονου Γαλλο – Αλγερινού. Είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα η ψήφιση το 2017 νόμου από την κυβέρνηση Ολάντ που διευκολύνει την χρήση όπλου από την αστυνομία και το γεγονός ότι από το 2020 έχουν πραγματοποιηθεί 21 θάνατοι από πυρά αστυνομικών κατά την διάρκεια ελέγχων, με τα θύματα στις περισσότερες περιπτώσεις να είναι φτωχοί, αραβικής ή αφρικάνικής καταγωγής, αποτυπώνοντας ξεκάθαρα τον ρατσιστικό και ταξικό χαρακτήρα αυτού του δόγματος.
Η βάρβαρη αντιλαϊκή επίθεση του γαλλικού κράτους και της κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου στα φτωχά και λαϊκά στρώματα είναι το καύσιμο που τροφοδοτεί την οργή που εκφράστηκε στις κινητοποιήσεις. Είναι αυτή η πολιτική που έχει οδηγήσει στην γκετοποίηση των προαστίων, στην ανεργία, στη φτώχεια και την κοινωνική αποξένωση και φουντώνει τον ρατσισμό και τις διακρίσεις.
Στον πυρήνα αυτή της οργής, βρέθηκε για ακόμη μία φορά η νεολαία, που αποτελούσε και την συντριπτική πλειοψηφία των διαδηλωτών, και που ήταν αυτή που έδωσε το στίγμα της σύγκρουσης και της μαχητικότητας των κινητοποιήσεων. Σε όλη αυτή την κατάσταση που διαμορφώνεται, η νεολαία βλέπει πως διαγράφεται για αυτή μια ζωή χωρίς αξιοπρέπεια και προοπτική, θύμα τον αδιεξόδων και των αντιφάσεων του καπιταλισμού που έχουν μάλιστα γιγαντωθεί στην εποχή την οποία διανύουμε και από τις οποίες δεν φαίνεται αυτή την στιγμή να υπάρχει διέξοδος. Αυτή η οργή είναι που βγήκε στην επιφάνεια με τις μεγάλες και τις σκληρές συγκρούσεις με την αστυνομία, τις υλικές ζημιές και το κάψιμο πολλών δημόσιων κτιρίων και οχημάτων στην Γαλλία (αστυνομικά τμήματα, σχολεία, δημαρχεία, κ.α.). Αυτή την οργή και τους αγώνες θέλει να καταστείλει η κυβέρνηση της Γαλλίας, για αυτό κινητοποίησε 60.000 αστυνομικούς, απαγόρεψε διαδηλώσεις, κήρυξε απαγόρευση κυκλοφορίας σε περιοχές, έκανε χιλιάδες συλλήψεις και προσαγωγές μέσα σε οχτώ ημέρες, με την σκληρή καταστολή να οδηγεί στο θάνατο ακόμα 2 διαδηλωτών.
Αυτή η οργή πρέπει να γίνει ρεύμα επαναστατικής ανατροπής του υπάρχοντος συστήματος!
Σε αυτό το φόντο και την κατάσταση που διαμορφώνεται, η πολιτική αντιπαράθεση και αναμέτρηση δυνάμεων και ιδεών αποκτά πιο βαθιά χαρακτηριστικά. Οι μεγάλες κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος έβγαλαν στο προσκήνιο τις τεράστιες ταξικές αντιθέσεις και χαρακτηρίστηκαν από πρωτοφανή συχνότητα, μαχητικότητα και διάρκεια, δείχνουν ωστόσο, επίσης, πως χρειάζονται το «κάτι παραπάνω» για να καταφέρουν να αποκτήσουν συνολικά ανατρεπτικά χαρακτηριστικά.
Εδώ, σημαντικές ευθύνες βαραίνουν μεγάλο κομμάτι της αριστεράς. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του Φαμπιέν Ρουσέλ, γραμματέα του ΚΚ Γαλλίας που έσπευσε να καταδικάσει την «βία των διαδηλωτών» και να επισημάνει την «αναγκαιότητα να υπάρξει ηρεμία», ενώ ο Ζαν – Λυκ Μελανσόν του παναριστερού μετώπου της «Ανυπότακτης Γαλλίας» υποστήριξε πως «το πρόβλημα βρίσκεται στην έλλειψη ελέγχου του κράτους στην αστυνομία», ενώ επισήμανε ότι «υπερασπίζεται την μη βία», υποστηρίζοντας πως «η μόνη επαναστατική στρατηγική είναι η ψήφος». Από κοντά και προβεβλημένοι διανοούμενοι όπως ο Σλαβόϊ Ζίζεκ που σε άρθρο του προτρέπει «Η Αριστερά πρέπει να ασπαστεί τον νόμο και την τάξη» προσθέτοντας με σπουδή «Εάν ο νόμος και η τάξη δεν αποκατασταθούν αμέσως, το τελικό αποτέλεσμα μπορεί κάλλιστα να είναι η εκλογή της Μαρίν Λεπέν, της αρχηγού του ακροδεξιού κόμματος ως νέα πρόεδρος». Μην ξεσηκώνεστε, μην αντιδράτε, δεν είναι ώριμες οι συνθήκες, απλά ψηφίστε, μας λέει η καθεστωτική αριστερά και η «ριζοσπαστική» διανόηση με διάφορες παραλλαγές και σε διάφορες χώρες και εκδοχές.
Τα παραπάνω δείχνουν το αδιέξοδο και τη χρεοκοπία που έχουν οι λογικές «προοδευτικών – δημοκρατικών μετώπων» που εγκλωβίζονται στον κοινοβουλευτικό δρόμο και τη διαχείριση του υπάρχοντος συστήματος σε μια δήθεν πιο «φιλολαϊκή κατεύθυνση». Αυτή η στάση τους είναι που ανοίγει το δρόμο να ριζώσουν βαθύτερα οι αντιδραστικές – ακροδεξιές απόψεις στην κοινωνία, και να ενισχυθεί η ακροδεξιά πτέρυγα της Λεπέν.
Το δίλλημα που προκύπτει για ακόμη μία φορά λοιπόν είναι το αν οι μεγάλες ταξικές αντιθέσεις που βγαίνουν στο προσκήνιο θα καταλήξουν να ενισχύουν ακόμα περισσότερο την αντιδραστική και την ακροδεξιά πτέρυγα, ή στο αν θα συγκροτηθεί πάνω σε αυτές ένα ισχυρό, ανεξάρτητο, μαχητικό ρεύμα με αντικαπιταλιστικά επαναστατικά χαρακτηριστικά που θα έχει απέναντί του όλες τις καθεστωτικές δυνάμεις και τον κόσμο του κεφαλαίου, μακριά από τις χρεοκοπημένες λογικές των «δημοκρατικών» και «προοδευτικών» μετώπων.
Η περίοδος που ζούμε μπορεί από την μία να χαρακτηρίζεται από την βάρβαρη επίθεση κυβερνήσεων – κεφαλαίου που εξαθλιώνει τον λαό και την νεολαία, όμως χαρακτηρίζεται και από σημαντικά εξεγερσιακά ξεσπάσματα σε παγκόσμιο επίπεδο, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Γαλλίας. Οι αγώνες της εργατικής τάξης της Γαλλίας, της Ελλάδας, και όλου του κόσμου πρέπει να γίνουν νικηφόροι. Είναι ζωτικής σημασίας λοιπόν να συγκροτηθεί μια ισχυρή, ανατρεπτική, αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική αριστερά που με την πρότασή της, θα δίνει μια προοπτική οργάνωσης του εξεγερμένου λαού μέχρι την επανάσταση, ανοίγοντας το δρόμο για μια κομμουνιστική κοινωνία.
Ένα πρόγραμμα που συγκροτείται πάνω στην δυνατότητα κομμουνιστικής προοπτικής στο σήμερα, και δεν την θέτει στο διηνεκές μέλλον, και οι φορείς που συγκροτούνται πάνω σε αυτό, είναι αυτό που θα καταφέρει να δώσει νέα πνοή σε αυτή τη μαχητικότητα, αλλά και θα ξαναβάλουν στον χάρτη την αριστερά που η ταύτιση της με την διαχείριση και τον κυβερνητισμό την έχει σακατέψει πολιτικά και την έχει απομακρύνει από τις αναζητήσεις της εργατικής τάξης και της νεολαίας διεθνώς.
Πρωτοβουλία για ένα Σύγχρονο Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα
Ιούλιος 2023
για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα 
Σχολιάστε